Mijn Chinese droom

Iedereen kent het wel, je droomt of je fantaseerd over de toekomst, jouw toekomst. Vanaf de tijd dat je de bassischool verlaat en je op de middelbare school jouw plekje inneemt beginnen de vragen. ,,Wat wil je worden? Is misschien wel de vraag die je het meest gesteld krijgt. Je moet keuzes maken,  richtingen inslaan. Steeds vaker denk je na over je de toekomst. Zo ook ik.

Ik wist dat ik mijn toekomst zelf in de hand had en wat een fijn gevoel is dat. Terwijl veel kinderen bezig waren met het maken van een beroepskeuze dacht ik al veel verder. Volwassener dan mijn leeftijdsgenootjes en misschien kwam het daardoor dat ik terecht kwam bij mijn droom. Héél stellig was ik wat betreft mijn droom, mijn chinese droom. In de toekomst wilde ik graag twee kindjes adopteren en om precies te zijn, twee Chinese meisjes. Mijn pleegouders vroegen zich af hoe het kwam dat ik zo stellig was, waarom juist een Chinees kindje, en of ik dan helemaal geen kinderen van mezelf wilde? Lange gesprekken hadden we erover, bloedserieus was ik want het ging tenslotte om mijn droom, mijn toekomst. Tuurlijk wilde ik graag een kindje van mezelf, het liefst twee als ik het mocht krijgen want daar was ik mij al zeer jong van bewust en ook mijn pleegouders waren zich daar van bewust. Moeder worden van vier kinderen leek mij prachtig maar mijn Chinese droom ging veel verder dan dat...

Het was niet alleen hun schoonheid waarmee ze mij ontroerden maar nog veel meer was het hun verhaal. Ik had een verhaal gelezen over een chinees meisje wat mij zo aan had gegrepen dat ik mij erin ging verdiepen. Wat voelde ik mij verbonden met deze meisjes, terwijl we niets op elkaar lijken en onze werelden zo verschillen was er toch de verbondenheid.

Denk aan de lotusvoetjes en néé, ik heb ze niet maar is het niet zo dat de mannen die dit een schoonheidsideaal vinden en de vaders en moeders die hierin mee gingen dit voor de meisjes hebben beslist omdat deze mannen het 'sexy' vonden en vooral de invloed die dit had op de waggelende manier van lopen? Zonder dat ze dachten aan de meisjes die dit moesten doorstaan, hoeveel pijn ze moesten lijden, het verdriet en de onmacht? Ze deden het want ze hadden geen keus.

Hoe erg is het dat een ander voor jouw bepaald wanneer je compleet bent als gezin? Dat je zelf niet mag beslissen wanneer je, je compleet voelt maar dat je maar één kind op de wereld mag zetten. Denk aan het eenkindpolitiek dat werd ingevoerd, dat ieder koppel dus maar één kind mag krijgen. Het krijgen van een tweede kind is strafbaar. De eenkindpolitiek kent per regio bepaalde uitzonderingen; zo mogen boeren op het platteland twee kinderen hebben als het eerste een meisje is en zijn er nog meer uitzonderingen.Deze politiek heeft ertoe geleid dat er veel selectieve abortussen werden en worden gepleegd als blijkt dat het om een meisje gaat, omdat die in de Chinese maatschappij veel geld kosten. Een kind mogen krijgen is zo'n wonder of het nou een zoon of een dochter is. Hoe kunnen we hier zo mee overweg gaan?

Ik heb mij als meisje en dochter van ook nooit welkom gevoeld. Gelukkig heb ik kunnen ontsnappen en een nieuw begin kunnen maken in een voor mij hele andere wereld. Ik leerde veiligheid, gelijkheid, geborgenheid en liefde kennen. Ik leerde om te houden van anderen maar ook van mezelf en zo kwam het dat ik een zwak kreeg voor meisjes en vrouwen maar tegelijkertijd vind ik het de meest krachtige persoon, de vrouw!

Hoe ouder ik ook werd mijn droom bleef altijd in mijn hart. Na een aantal jaren leerde ik de meest geweldige man voor mij kennen, 'Moffel'. Toen we onze toekomst bepraken kregen we het ook over kinderen krijgen. Niets leek en lijkt mij mooier dan een kindje van 'Moffel' en mij. Nu zijn we bezig om deze droom in vervulling te laten gaan. Zoals jullie weten gaat dat niet vanzelf. Steeds vaker zie ik in hoe groots het wonder is en dat je een kindje krijgt en niet neemt. Nu het we steeds vaker een behandeling zien mislukken krijgen we het ook over wat als het niet gaat lukken. Iets wat zo moeilijk is om onder ogen te zien maar wat wel de realiteit is. Ik merk ook dat we steeds vaker onze grenzen verleggen, de wens is te groot en te mooi om het nu al op te geven. Daardoor komt mijn droom wel steeds vaker naar voren. Mijn Chinese droom lijkt soms dichterbij dan ik op dit moment zou willen. Steeds vaker vraag ik mij af of ik toen onbewust misschien al wist dat zwanger worden moeilijk of niet mogelijk zou zijn?Dat blijft gissen maar voor mij is het nu nog bijzonderder dan ooit te voren.

Mijn lieve 'Moffel' die steeds vaker zijn grenzen aan het verleggen is en dat alles voor onze droom. Toch heeft hij het moeilijk met mijn Chinese droom. Hij vraagt zich af of hij er wel zoveel van kan houden als een 'echte' vader van zijn kind houdt. Wat als het kind al wat ouder is en zeer getraumatiseerd is of binding- en verlatingsangst heeft? Hele moeilijk vragen waar ik hem geen antwoord op kan geven. Wel weet ik dat ik voor een kind kan zorgen en er van kan houden net alsof het mijn eigen kind is. In de tijd dat ik niemand had kreeg ik twee lieve pleegouders die van mij hielden net zoveel als van hun kinderen. Zonder dat ze zwanger van mij is geweest, mij op de wereld heeft gezet of enige bloedverwanten van mij zijn. En ik hield van hun meer dan ik ooit van mijn echte 'ouders' heb gehouden. Mijn karakter heb ik van hun; waar ik van hou, wat ik belangrijk vind, de normen en waarden dat hebben zij mij allemaal meegegeven. Bij hun voel ik mij thuis! Voor 'Moffel' is het anders hij komt uit een voor hem perfecte wereld waarin hij dit allemaal niet kent. Hij kent het alleen van de televisie of de krant en dat is iets ver weg zonder gevoelens. Alleen met hem wil ik het ouderschap aan gaan en ik geef hem de ruimte om te ontdekken wat hij wil en tot hoe ver hij wil gaan om er samen één wens van te maken. Ook al zou dat betekenen dat ik mijn droom moet laten varen..

Gelukkig hoeven we nu niet te beslissen. Mijn Chinese droom blijft in mijn hart en we zullen zien. Zaterdag heb ik onze zevende IUI behandeling ondergaan. Twee weken wachten om te zien of onze gezamenlijke wens in vervulling mag gaan. We blijven hopen,dromen en weten dat er nog mogelijkheden zijn!

625 x gelezen, 0

reacties (0)


  • arenita

    wat diepzinnig zeg. heel veel succes met het verloop van deze poging !

  • Doekjeerom

    We gaan ervoor: allebei! Eerst je bloedeigen kindje kindje maken, miss. 2 en dan voor adoptie door! Dat werkt toch t beste als je een tijdje getrouwd bent heb ik me laten vertellen... en dan komt je chinese droom in een lopend gezin, ook een pluspunt! Eerst nog 2wk wachten en positief denken!
    Lekkere dooddoener: je bent nog jong, jij kunt alles nog voor elkaar boxen ;o)
    Xxx ouwe kip

  • justin jenna

    Hoi hoi heel herkenbaar mijn vriend vind het ook moeilijk adoptie wij hebben het er ook vaak over gehad , iik denk inderdaad dat je ook heel veel van een adoptie kindje kan houden als van je eigen kindje. Ik ben ook heel eerlijk geweest tegen mijn vriend , misschien heel hard maar ik heb wel met hem er over gehad dat ik echt heel graag kinderen wil en mocht het niet lukken. Ik heel graag wil adopteren .dat hij daar wel open voor moet staan ik wil niet kinderloos door het leven. Hoe veeeeeel ik ook van mijn vriend hou mijn wens is daar te groot voor zou hij dat niet willen ben ik bang dat dat altijd tussen ons in zou blijven staan . Maar gelukkig zijn we nog niet zo ver nog opties genoeg . Maar je gaat inderdaad steeds meer je grensen verleggen heel veel sec 6 en ik ga weer voor je duimen deze 2 weken :-) xxx